Neşeli Flüt Masalı

Bir zamanlar, çiçeklerle kaplı bir ormanda Cıvıl adında neşeli bir serçe yaşarmış. Cıvıl, kanatlarını çırparak ağaçlar arasında uçup herkesi güldürürmüş. Bir sabah, bir ağacın dalında eski bir flüt bulmuş. Flüt, ahşaptan oyulmuş ve altın işlemeliydi, sanki bir sır saklıyormuş. Cıvıl, flütü gagasıyla üfleyince hafif bir melodi çıkmış, ama yarım kalmış. “Bu ormanı şenlendirecek bir şarkı!” demiş, sevinçle.

Cıvıl, ormanın bilge kaplumbağası Yavaş’a danışmış. Yavaş, “Flüt, ormanın neşeli şarkısını çalar, ama üç dostun kalbiyle tamamlanır,” demiş. Cıvıl, flütü kanatlarına sarıp dere kenarına uçmuş. Orada, kurbağa Sulu ile tanışmış. “Şarkının ilk parçası, nilüferlerin gölgesinde,” demiş Sulu. Cıvıl, nilüferlerin arasında parlayan bir mavi taş bulmuş. Taşı flütle birleştirince, melodi daha net olmuş, ama hâlâ eksikmiş.

Cıvıl, ikinci parça için çiçek tarlasına uçmuş. Orada, tavşan Zıpzıp’la karşılaşmış. “İkinci parça, papatyaların gölgesinde,” demiş Zıpzıp. Cıvıl, papatyaların arasında altın bir ip bulmuş. İpi flütle birleştirince, melodi daha neşeli olmuş, ama son bir parça lazımmış. Zıpzıp, “Son parça, rüzgârlı tepelerde,” demiş.

Cıvıl, tepelere uçmuş ve kelebek Işıltı’yla tanışmış. Işıltı, “Son parça, mağaranın derinliklerinde,” demiş. Cıvıl, mağarada parlayan bir kristal bulmuş, ama bir karga flütü kapmaya çalışmış! Cıvıl, Sulu ve Zıpzıp’ı çağırmış. Üçü, kargayı korkutup kristali flütle birleştirmiş. Flüt, birden muhteşem bir şarkı çalmış! Orman, kuş cıvıltıları, çiçek kokuları ve neşeyle dolmuş.

Flüt, Cıvıl’a fısıldamış: “Şarkı, dostlukla canlanır.” Cıvıl, flütü ormana hediye etmiş, herkes şarkıyı duysun diye. Orman sakinleri, flütün melodisiyle dans etmiş, gülmüş. Cıvıl, arkadaşlarıyla kahkahalar atmış, orman şenlenmiş. Çocuklar, Cıvıl’ın hikayesini dinlerken dostluğun her şarkıyı güzelleştirdiğini öğrenmiş. Flüt, Cıvıl’ın neşesiyle hep çalmış, orman hiç sessiz kalmamış.